【寄唐生】
<P align=center><STRONG><FONT size=5>【<FONT color=red>寄唐生</FONT>】</FONT></STRONG></P><STRONG><P><BR>作者:白居易</P>
<P> </P>
<P>賈誼哭時事,阮籍哭路岐。</P>
<P><BR>唐生今亦哭,異代同其悲。</P>
<P></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐生者何人?五十寒且饑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>不悲口無食,不悲身無衣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>所悲忠與義,悲甚則哭之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>太尉擊賊日,尚書叱盜時。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>大夫死凶寇,谏議谪蠻夷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>每見如此事,聲發涕辄隨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>往往聞其風,俗士猶或非。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>憐君頭半白,其志竟不衰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>我亦君之徒,郁郁何所為?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>不能發聲哭,轉作樂府詩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>篇篇無空文,句句必盡規。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>功高虞人箴,痛甚騷人辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>非求宮律高,不務文字奇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>惟歌生民病,願得天子知。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>未得天子知,甘受時人嗤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>藥良氣味苦,瑟淡音聲稀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>不懼權豪怒,亦任親朋譏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>人竟無奈何,呼作狂男兒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>每逢群動息,或遇雲霧披。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>但自高聲歌,庶幾天聽卑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>歌哭雖異名,所感則同歸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>寄君三十章,與君為哭詞。<BR> </STRONG></P>
<P><STRONG>引用:</STRONG><STRONG>http://www.aoboo.com/library/poetry_show.asp?id=800</STRONG></P>
頁:
[1]