【六觀堂老人草書詩】
<p align="center"><strong><p align="center"><strong><font size="5">【<font color="red">六觀堂老人草書詩</font>】</font></strong></p></strong></p><br />
<strong><p align="center"><br />
<p align="center"><strong>蘇軾</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center"><br />
物生有象象乃滋,夢幻無根成斯須。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">方其夢時了非無,泡影一失俯仰殊。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">清露未晞電已徂,此滅滅盡乃真吾。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">雲如死灰實不枯,逢場作戲三昧俱。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">化身為醫忘其軀,草書非學聊自娛。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">落筆已喚周越奴,蒼鼠奮髯飲松腴。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">剡藤玉版開雪膚,游龍天飛萬人呼,莫作羞澀羊氏姝。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">(六觀,取《金剛經》夢、幻等六物也。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<p align="center">老人,僧了性,精於醫而善草書,下筆有遠韻,而人莫知貴,故作此詩)。</strong></p><p align="center"><strong></p><br />
<br />
</strong>
頁:
[1]