【清詩·到石樑觀瀑布】
<p align="center"><strong><font size="5">【<font color="red">清詩·到石樑觀瀑布</font>】</font></strong></p><br />
<p align="center"><strong>袁枚(1716-1797)</strong></p><br />
<p align="center"><strong>天風肅肅衣裳飄,人聲漸小灘聲驕。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>知是天臺古石橋。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>一龍獨跨山之凹,高聳脊背橫伸腰,</strong></p><br />
<p align="center"><strong>其下嵌空走怒濤。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>濤水來從華頂遙,分為左右瀑兩條,</strong></p><br />
<p align="center"><strong>到此收束群流交。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>五疊六疊勢益高,一落千丈聲怒號。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>如旗如布如狂蛟,非雷非電非笙匏。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>銀河飛落青松梢,素車白馬雲中跑。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>勢急欲下石阻撓,回瀾怒立猛欲跳。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>逢逢布鼓雷門敲,水犀軍向皋蘭鏖,</strong></p><br />
<p align="center"><strong>三千組練揮銀刀,四川崖壁齊動搖。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>偉哉銅殿造前朝,五百羅漢如相招。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>我本錢塘兒弄潮,到此使人意也消,</strong></p><br />
<p align="center"><strong>心花怒開神理超。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>高枕龍背持其尻,上視下視行周遭;</strong></p><br />
<p align="center"><strong>其奈冷泠雨濺袍,天風吹人立不牢。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>北宮雖勇目已逃,恍如子在齊聞韶。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>不圖為樂如斯妙,得坐一刻勝千朝。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>安得將身化巨鼇,看他萬古長滔滔!<br />
</p></strong>
頁:
[1]