【清詩·和阮亭《秋柳》詩原韻(四首選二)】
<p align="center"><strong><font size="5">【<font color="red">清詩·和阮亭《秋柳》詩原韻(四首選二</font><font color="red">)</font>】</font></strong></p><br />
<p align="center"><strong>冒襄(1611-1693)</strong></p><br />
<p align="center"><strong>南浦西風合斷魂,數枝清影立朱門。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>可知春去渾無跡,忽地霜來漸有痕。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>家世淒涼靈武殿,腰肢憔悴莫愁村。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>曲中舊侶如相憶,急管哀箏與細論。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>紅閨紫塞晝飛霜,顧影羞窺白玉塘。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>近日心情惟短笛,當年花絮已空箱。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>夢殘舞榭還歌榭,淚落岐王與薛王。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>回首三春攀折苦,錯教根植善和坊。<br />
</p></strong>
頁:
[1]