【清詩·圓圓曲】
<p align="center"><strong><font size="5">【<font color="red">清詩·圓圓曲</font>】</font></strong></p><br />
<p align="center"><strong>吳偉業(1609-1671)</strong></p><br />
<p align="center"><strong>鼎湖當日棄人間,破敵收京下玉關。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>慟哭六軍俱縞素,衝冠一怒為紅顏。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>紅顏流落非吾戀,逆賊天亡自荒宴。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>電掃黃巾定黑山,哭罷君親再相見。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>相見初經田竇家,侯門歌舞出如花。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>許將戚裡空侯伎,等取將軍油壁車。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>家本姑蘇浣花裡,圓圓小字妖羅綺。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>夢向夫差苑裡游,宮娥擁入君王起。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>前身合是採蓮人,門前一片橫塘水。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>橫塘雙槳去如飛,何處豪家強載歸?</strong></p><br />
<p align="center"><strong>此際豈知非薄命,此時只有淚沾衣。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>熏天意氣連宮掖,明眸皓齒無人惜。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>奪歸永巷閉良家,教就新聲傾座客。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>座客飛觴紅日莫,一曲哀弦向誰訴?</strong></p><br />
<p align="center"><strong>白皙通侯最少年,揀取花枝屢回顧。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>早攜嬌鳥出樊籠,待得銀河幾時渡?</strong></p><br />
<p align="center"><strong>恨殺軍書抵死催,苦留後約將人誤。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>相約恩深相見難,一朝蟻賊滿長安。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>可憐思婦樓頭柳,認作天邊粉絮看。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>便索綠珠圍內第,強呼絳樹出雕欄。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>若非將士全師勝,爭得蛾眉匹馬還。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>蛾眉馬上傳呼進,雲鬟不整驚魂定。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>蠟燭迎來在戰場,啼妝滿面殘紅印。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>專征蕭鼓向秦川,金牛道上車千乘。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>斜谷雲深起畫樓,散關月落開妝鏡。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>傳來消息滿紅鄉,烏桕紅經十度霜。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>都曲妓師憐尚在,浣沙女伴憶同行。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>舊巢共是銜泥燕,飛上枝頭變鳳凰。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>長向尊前悲老大,有人夫婿擅侯王。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>當時只受聲名累,貴戚名豪盡延致。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>一斛珠連萬斛愁,關山漂泊腰支細。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>錯怨狂風揚落花,無邊春色來天地。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>嘗聞傾國與傾城,翻使周郎受重名。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>妻子豈應關大計,英雄無奈是多情。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>全家白骨成灰土,一代紅妝照汗青。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>君不見館娃初起鴛鴦宿,越女如花看不足。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>香徑塵生鳥自啼,渫廊人去苔空綠。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>換羽移宮萬里愁,珠歌翠舞古梁州。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>為君別唱吳宮曲,漢水東南日夜流。<br />
</p></strong>
頁:
[1]