【清詩·滄州道中】
<p align="center"><strong><font size="5">【<font color="red">清詩·滄州道中</font>】</font></strong></p><br />
<p align="center"><strong>閻爾梅(1603-1679)</strong></p><br />
<p align="center"><strong>潞河數百里,家家懸柳枝。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>言自春至夏,雨澤全未施。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>燥土既傷禾,短苗不掩陂。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>轆轤幹以破,井涸園菜萎。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>舊米日增價,賣者尚猶夷。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>貧者止壟頭,悵望安所之。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>還視釜無煙,束腰相對饑。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>欲貸東西鄰,鄰家先我悲。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>且勿計終年,胡以延此時?</strong></p><br />
<p align="center"><strong>樹未盡蒙災,爭走餐其皮。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>門外兼催租,官府嚴呼追。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>大哭無可賣,指此抱中兒。</strong></p><br />
<p align="center"><strong>兒女況無多,賣盡將何為?</strong></p><br />
<p align="center"><strong>下民抑何辜,天怒乃相罹,</strong></p><br />
<p align="center"><strong>下民即有辜,天恕何至斯!</strong></p><br />
<p align="center"><strong>視天非夢夢,召之者為誰?</strong></p><br />
<p align="center"><strong>嗚乎!雨乎!</strong></p><br />
<p align="center"><strong>安得及今一滂沱,救此未死之遺黎!</strong></p>
頁:
[1]